Πώς κατεβάζουμε το ουρικό οξύ; Το ουρικό οξύ είναι ουσία που παράγει ο οργανισμός κατά τη διάσπαση των πουρινών, ουσιών που βρίσκονται φυσιολογικά στο σώμα και τις τροφές, και αποβάλλεται μέσω των ούρων.
Όταν το ουρικό οξύ παραμένει σε υψηλά επίπεδα για μεγάλο διάστημα, υπάρχει κίνδυνος ουρικής αρθρίτιδας ή λίθων στη χολή και τα νεφρά, υπέρτασης και καρδιοπάθειας.
Η κακή διατροφή είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους κύριους παράγοντες που προκαλούν τη συσσώρευση των απεκκρίσεων του μεταβολισμού στο αίμα. Πολλοί αναρωτιούνται για τον τρόπο που μπορούν να μειώσουν τις τιμές του. Σε αυτό το άρθρο θα μάθουμε πώς κατεβάζουμε το ουρικό οξύ.
Πώς κατεβάζουμε το ουρικό οξύ; Θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν διαιτολόγο – διατροφολόγο
Τα άτομα με αυξημένο ουρικό οξύ, θα πρέπει να υιοθετήσουν μια διατροφή χαμηλή σε πουρίνες. Η αύξησή του συνυπάρχει με την παχυσαρκία, τον διαβήτη και το μεταβολικό σύνδρομο. Οπότε η διατροφή θα πρέπει να προσαρμοσθεί εκ νέου. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν ειδικό Διαιτολόγο-Διατροφολόγο, ο οποίος θα σας δώσει ένα ισορροπημένο πρόγραμμα, τόσο για την απώλεια βάρους, όσο και για τη μείωση του ουρικού οξέος.
Πώς καταλαβαίνουμε το ουρικό οξύ;
Τα αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα (>7mg/dl) είναι γνωστά και ως υπερουριχαιμία.
Οι φυσιολογικές τιμές κυμαίνονται μεταξύ 3,5 και 6,8 mg/dl.
Οι αυξημένες τιμές μπορεί να περάσουν απαρατήρητες, επειδή κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί. Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν τα ακόλουθα συμπτώματα που οφείλονται στις επιδράσεις του υπερβολικού ουρικού οξέος στο σώμα. Ας δούμε πιο αναλυτικά:
Ουρική αρθρίτιδα: Xαρακτηρίζεται από οξύ πόνο στην άρθρωση που επιδεινώνεται ακόμα και με την ελάχιστη πίεση, από φλεγμονή, πυρετό και ξεφλούδισμα του δέρματος γύρω από την άρθρωση.
Πέτρες στα νεφρά: Προκαλέσουν οξύ πόνο κατά την ούρηση, αίμα στα ούρα, ναυτία και έμετο, όταν εισέλθουν στην ουρήθρα. Περίπου το 10% των λίθων του νεφρού αποτελούνται από ουρικό οξύ.
Νεφρική ανεπάρκεια: Το πιο σοβαρό σύμπτωμα που σχετίζεται με τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα είναι η νεφρική ανεπάρκεια, η οποία εκδηλώνεται με μειωμένη ούρηση, δύσπνοια, οίδημα στα άκρα, σύγχυση, υπνηλία, κόπωση και πόνο στο στήθος.
Το ουρικό οξύ έχει συνδεθεί με την υπέρταση και την καρδιακή νόσο.
Πότε παίρνω χάπι για ουρικό οξύ;
Η θεραπεία εξαρτάται από το αίτιο που προκαλεί την υπερουριχαιμία, συνεπώς αν συνυπάρχει κάποιο άλλο νόσημα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αν ο ασθενής είναι ασυμπτωματικός, δεν απαιτείται φαρμακευτική αγωγή για τη μείωση του ουρικού οξέος. Υπάρχουν τροφές που αυξάνουν το επίπεδό του και έτσι, καλό θα ήταν να καταναλώνονται με μέτρο. Συνιστάται η κατανάλωση άφθονου νερού και χυμών φρούτων πλούσιων σε βιταμίνη C. Ο μόνος που μπορεί να συνταγογραφήσει κάποιο φάρμακο είναι ο ουρολόγος που σας παρακολουθεί.
Πώς κατεβάζουμε το ουρικό οξύ: Διατροφή και ουρική αρθρίτιδα
Καρπούζι και ουρικό οξύ
Πώς κατεβάζουμε το ουρικό οξύ; Θα πρέπει να εντάξετε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο.
Στη διατροφή σας θα πρέπει να εντάξετε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο. Το κάλιο, προλαμβάνει τους κρυστάλλους που σχηματίζονται από τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος και βελτιώνει τη λειτουργία των νεφρών. Τα καρπούζια έχουν διουρητικό αποτέλεσμα, επιταχύνοντας έτσι τη διαδικασία απέκκρισης του ουρικού οξέος από το σώμα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πεπόνια.
Φέτα και ουρικό οξύ
Αλλάζοντας τη διατροφή σας μπορεί να μειώσετε τον κίνδυνο μελλοντικών εξάρσεων ουρικής αρθρίτιδας. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα που μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο αυτό. Επιλέξτε τυρί φέτα ή γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά και άπαχο γάλα.
Περπάτημα και ουρικό οξύ
Η οξεία άσκηση αυξάνει τη συγκέντρωση του ουρικού οξέος λόγω αυξημένης διάσπασης του ATP, τελικό προϊόν της οποίας είναι το ουρικό οξύ. Έρευνες στις οποίες μελετήθηκε η προσαρμογή του ουρικού οξέος σε συστηματική μακρόχρονη άσκηση έδειξαν ότι οι προπονημένοι έχουν υψηλότερη συγκέντρωση ουρικού οξέος σε κατάσταση ηρεμίας και μετά από άσκηση, σε σύγκριση με μη αθλούμενους. Θα ήταν λοιπόν ωφέλιμη για τον οργανισμό μια ήπιας μορφής άσκηση (τζόκινγκ, περπάτημα) που δεν προκαλεί μεγάλη αύξηση του ουρικού οξέος.
