Το ινωδογόνο είναι μια γλυκοπρωτεΐνη πλάσματος υψηλού μοριακού βάρους, που συντίθεται από το ήπαρ και έχει κεντρικό ρόλο στην πήξη του αίματος.

Το ινωδογόνο είναι το τελικό υπόστρωμα της διαδικασίας πήξης, ο τελευταίος παράγοντας που επιτρέπει το κλείσιμο της παραβίασης σε περίπτωση τραυματισμού, για να σταματήσει η απώλεια αίματος

Αρχικά διαλυτό στο αίμα, μετατρέπεται σε αδιάλυτο ινώδες υπό την επίδραση της θρομβίνης και στη συνέχεια ο παράγοντας XIII εδραιώνει τον θρόμβο αίματος και παρεμβαίνει επίσης στην πήξη  κατά την πρωτογενή αιμόσταση.

Αλληλεπιδρά με τα αιμοπετάλια που περιέχονται στο αίμα για να σχηματίσει το βύσμα των αιμοπεταλίων – ένα είδος θρόμβου – που θα αρχίσει να σφραγίζει το ρήγμα, πριν από τη διαδικασία πήξης.

Τέλος, θεωρείται επίσης μια φλεγμονώδης πρωτεΐνη οξείας φάσης :

«Αλληλεπιδρά με τα λευκοκύτταρα και τα αγγειακά ενδοθηλιακά κύτταρα. Έτσι, πρόσφατα αποδείχθηκε ότι εμπλέκεται στη θρομβογένεση και στην αθηρογένεση. Μπορεί λοιπόν να θεωρηθεί ως δείκτης στεφανιαίας νόσου » εξηγούν οι ειδικοί.

Εξετάσεις αίματος

Η ανάλυση ινωδογόνου γίνεται με τη χρήση μιας απλής εξέτασης αίματος , συνήθως στην κάμψη του αγκώνα, που εκτελείται σε εργαστήριο ιατρικών αναλύσεων.

«Το σωληνάριο που χρησιμοποιείται είναι ειδικό για την αιμόσταση, αναγνωρίζεται από το μπλε καπάκι του, περιέχει αντιπηκτικό και πρέπει να είναι επιβεβλημένα καλά γεμάτο τη στιγμή της δειγματοληψίας» επισημαίνουν οι ιατροί. Τα αποτελέσματα δίνονται συνήθως εντός 24 ωρών.

Ο προσδιορισμός ινωδογόνου συνταγογραφείται όταν υπάρχει υποψία αιμορραγικών διαταραχών, για παράδειγμα όταν υποτροπιάζουσα αιμορραγία ανεξήγητη ή ασυνήθιστα μεγάλη.

Προσφέρεται επίσης σε περίπτωση φλεγμονώδους συνδρόμου ηπατικής ανεπάρκειας ή παρακολούθησης ινωδολυτικής θεραπείας σε περίπτωση φλεβικής θρόμβωσης.

Ποιες είναι οι φυσιολογικές τιμές;

Το φυσιολογικό επίπεδο ινωδογόνου είναι:

• μεταξύ 2 και 4 g/L στους ενήλικες
• και μεταξύ 1,5 και 3,5 g/L για τα παιδιά.

Αυτό το ποσοστό τείνει επίσης να αυξάνεται ελαφρώς στους ηλικιωμένους, πιθανώς επειδή υπόκεινται συχνότερα σε χρόνιες και φλεγμονώδεις παθολογίες.

Είναι ένα επίπεδο που είναι φυσιολογικά υψηλό σε ορισμένες καταστάσεις και το οποίο αντικατοπτρίζει τη μεγάλη σημασία μιας καλής ερμηνείας του επιπέδου αυτής της πρωτεΐνης στο πλάσμα.

Υψηλό ινωδογόνο; Ποια είναι η αιτία και πως πέφτει;

Το επίπεδο ινωδογόνου μπορεί να αυξηθεί σε συγκεκριμένο αριθμό περιπτώσεων, φυσιολογικά ή παθολογικά.

• Εγκυμοσύνη ή ορμονική θεραπεία

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης το επίπεδο του ινωδογόνου αυξάνεται και με απόλυτα φυσιολογικό τρόπο.

Γενικά, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ορισμένοι αναστολείς της πήξης μειώνονται, και οτιδήποτε προάγει την πήξη αυξάνεται, αυτό ονομάζεται κατάσταση υπερπηκτικότητας. Μπορεί να εξηγηθεί ως βούληση της φύσης να προστατεύσει την έγκυο γυναίκα από μια πιθανή αιμορραγία.

Τα επίπεδα είναι επομένως 1,5 έως 2 φορές υψηλότερο στις έγκυες γυναίκες.

Ομοίως, η λήψη από του στόματος αντισυλληπτικών ή η ορμονική θεραπεία της εμμηνόπαυσης μπορεί να αυξήσει το ινωδογόνο κατά περίπου 30%.

• Φλεγμονή, λοίμωξη και καρκίνος

Το ποσοστό υψηλού ινωδογόνου είναι μια αντανάκλαση της φλεγμονής στο σώμα .

Μπορεί λοιπόν να είναι μάρτυρας μιας λοίμωξης (πνευμονίας, μόλυνσης από τον ιό που ευθύνεται για τον covid κ.λπ.), μιας αυτοάνοσης νόσου ( ρευματοειδής αρθρίτιδα, λύκου ) ή ενός τραύματος (π.χ. πρόσφατη χειρουργική επέμβαση).

Ο καρκίνος τείνει επίσης να αυξάνει τα επίπεδα, με διάφορους τρόπους: μηχανισμούς ειδικούς για καρκίνους και φλεγμονή που προκύπτει από τη νόσο.

• Στρες

Η σύνθεση ινωδογόνου μπορεί να αυξηθεί σημαντικά μετά από στρες .

Ο μηχανισμός δεν έχει ακόμη πλήρως διευκρινιστεί, αλλά φαίνεται να συνδέεται με τις διάφορες ορμονικές εκκρίσεις, οι οποίες αλληλεπιδρούν με τα λευκοκύτταρα.

• Καπνός και αλκοόλ

Η τακτική κατανάλωση καπνού και αλκοόλ προκαλεί αυξημένο επίπεδο ινωδογόνου .

Ο καπνός προάγει τη συσσώρευση αιμοπεταλίων, αυξάνει το ιξώδες του αίματος και την έκκριση ινωδογόνου, με υψηλότερους κινδύνους σχηματισμού θρόμβων και αρτηριακής θρόμβωσης.

Εάν ένα αυξημένο επίπεδο είναι αποτέλεσμα φλεγμονής ή μόλυνσης, θα πρέπει να εντοπιστεί η αιτία και να αντιμετωπιστεί έτσι ώστε το επίπεδο του να είναι και πάλι εντός των προτύπων.

Εάν όχι, ένα αυξημένο επίπεδο ινωδογόνου μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός ανθυγιεινού τρόπου ζωής , ο οποίος στη συνέχεια θα πρέπει να διορθωθεί.

Πως πέφτει το ινωδογόνο; Προσέξτε τη διατροφή σας

Ο ασθενής πρέπει να σταματήσει το κάπνισμα, να περιορίσει την πρόσληψη αλκοόλ, να ασκείται, να έχει σωστή διατροφή και γενικά έναν υγιεινό τρόπο ζωής και να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις πηγές άγχους.

Είναι τελικά η ίδια συμβουλή κοινής λογικής όπως και για την πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων, καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών.

Μπορείτε να μειώσετε το επίπεδο ινωδογόνου σας με μέτρια άσκηση και βιταμίνες του συμπλέγματος B, και ιδιαίτερα τις ίδιες βιταμίνες που μειώνουν τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης οι οποίες είναι: φολικό οξύ, B6 και B12.

Στη μελέτη Scottish Heart Healthy Study τα επίπεδα ινωδογόνου παρακολουθήθηκαν για δεκατρία χρόνια σε 1238 άνδρες και γυναίκες ηλικίας 25 ώς 64 ετών.

Υψηλά επίπεδα βρέθηκαν να είναι η κύρια αιτία καρδιαγγειακής ασθένειας και θνησιμότητας λόγω καρδιοπάθειας1.

Ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικού σχεδόν διπλασιάζεται με τα πολύ υψηλά επίπεδα ινωδογόνου σύμφωνα με τους Dr. B.R. Jeager και Dr. C.A. Labarrere του Munich University Clinic στη Γερμανία2.

Άγγλοι ερευνητές ανέφεραν ότι το ιχθυέλαιο μείωνει το ινοδωγόνο, αντιμετωπίζοντας μια σημαντική παθολογική διαδικασία που οδηγεί σε θρομβωτικό έμφραγμα.

Η μελέτη των επτά ετών ΜΑΧΕΡΑ έδειξε ότι το ιχθυέλαιο πέτυχε αυτό το αποτέλεσμα χωρίς να προκαλέσει καμμιά παρενέργεια.

Χαμηλό ινωδογόνο: Σε ποιες περιπτώσεις;

Όταν το επίπεδο ινωδογόνου είναι χαμηλό, οι αιτίες μπορεί να είναι επίκτητες ή συγγενείς.

• Επίκτητες αιτίες

Είναι γενικά συνέπεια συγκεκριμένων καταστάσεων οι οποίες, αντί να το αυξάνουν, τείνουν να το μειώνουν, όπως συμβαίνει με τις ηπατοκυτταρικές ανεπάρκειες, όπως η ηπατίτιδα και η κίρρωση.

Το χαμηλό ινωδογόνο μπορεί επίσης να προκληθεί από μια διαταραχή της πήξης του αίματος, όπως η διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη ή το σύνδρομο απινίδωσης, που μπορεί να είναι, μεταξύ άλλων, συνέπεια ορισμένων λευχαιμιών ή σοβαρού σηπτικού σοκ.

Τέλος, ένας σοβαρός υποσιτισμός μπορεί επίσης να μειώσει τα επίπεδα ινωδογόνου.

• Συγγενείς αιτίες

Υπάρχουν τρεις συγγενείς ασθένειες που καταλήγουν σε ανώμαλη σύνθεση ή λειτουργία του ινωδογόνου.

• αφινογεναιμία : Είναι μια σπάνια παθολογία που χαρακτηρίζεται από απουσία ινωδογόνου. Οι κλινικές του εκδηλώσεις είναι ποικίλες και μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή.
• υποϊνογοναιμία : Το σώμα δεν συνθέτει αρκετό. Συνεπώς, το επίπεδο του  στο αίμα μειώνεται.
• δυσϊνογοναιμία : Πάντα οικογενής, αυτή η ασθένεια χαρακτηρίζεται από μια λειτουργική ανωμαλία του ινωδογόνου, τα συμπτώματα που προκύπτουν είναι ποικίλα και κυμαίνονται από
• αιμορραγικά σύνδρομα έως θρόμβωση: Το επίπεδο του είναι φυσιολογικό, αλλά η λειτουργία του έχει αλλάξει, πρόκειται για μια λεγόμενη ποιοτική ανωμαλία.