Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Northwestern στις ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι το τσάι μπορεί να απομακρύνει τα φορτισμένα άτομα ή ιόντα βαρέων μετάλλων από το νερό.

Σύμφωνα με τον Μπέντζαμιν Σίντελ, κύριο συγγραφέα της μελέτης, τα ευεργετικά αποτελέσματα του τσαγιού δεν οφείλονται μόνο στη χημική του σύσταση, αλλά ίσως και στην ικανότητά του να μειώνει τη συγκέντρωση επιβλαβών στοιχείων στο πόσιμο νερό.

«Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι το τσάι αφαιρεί τα μέταλλα από το νερό», ανέφερε ο Σίντελ.

Η έρευνά του έδειξε ότι ένα φλιτζάνι μαύρο τσάι, εκχυλισμένο για πέντε λεπτά, μείωσε τη συγκέντρωση ιόντων μολύβδου κατά περίπου 15%.

Αν και η ομάδα δεν εξέτασε τις επιπτώσεις αυτής της διαδικασίας στην υγεία, ο Σίντελ σημείωσε ότι ακόμα και σε χώρες με χαμηλά επίπεδα μολύβδου στο νερό, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, μπορεί να υπάρχει μικρή αλλά υπαρκτή επίδραση.

Προηγούμενες έρευνες έχουν συνδέσει την κατανάλωση τσαγιού με μειωμένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, άνοιας και θνησιμότητας.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση ACS Food Science & Technology, περιέγραψε πώς οι ερευνητές παρασκεύασαν τσάι με νερό που περιείχε γνωστές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων και ανέλυσαν τις αλλαγές στη σύνθεσή του μετά από διαφορετικές περιόδους εκχύλισης.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι μεγαλύτεροι χρόνοι εκχύλισης και υψηλότερες θερμοκρασίες νερού σχετίζονταν με μεγαλύτερη μείωση των ιόντων μολύβδου.

Επιπλέον, το αλεσμένο τσάι είχε ισχυρότερη επίδραση σε σύγκριση με τα ολόκληρα φύλλα.

Σύμφωνα με την έρευνα, το μαύρο, το πράσινο και το λευκό τσάι ήταν πιο αποτελεσματικά στη μείωση των βαρέων μετάλλων σε σύγκριση με το χαμομήλι, το ρόιμπος και το ούλονγκ, ειδικά όταν εκχυλίζονταν για 24 ώρες.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το γεγονός ότι τα φακελάκια τσαγιού επηρέαζαν τη διαδικασία, καθώς εκείνα που ήταν κατασκευασμένα από κυτταρίνη συνέβαλαν στη μείωση των βαρέων μετάλλων, σε αντίθεση με εκείνα που περιείχαν βαμβάκι.

Η καθηγήτρια Μισέλ Φρανκλ από το Bryn Mawr College, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη, επισήμανε ότι η κατανάλωση τσαγιού δεν αποτελεί λύση για τον καθαρισμό του νερού από βαρέα μέταλλα.

Ωστόσο, χαρακτήρισε τη μελέτη ως ένα «ενδιαφέρον βήμα» προς την ανάπτυξη οικονομικά προσιτών και βιώσιμων μεθόδων καθαρισμού του νερού, ένα κρίσιμο ζήτημα για πολλές περιοχές του κόσμου.