Πόνος στη μασχάλη – Ενδείξεις

Οι μασχάλες ανήκουν στα πρώτα σημεία του σώματος που μπορούν να φανερώσουν μια ορμονική ανισορροπία.

• Κάψιμο στην περιοχή της μασχάλης – Το κάψιμο σηματοδοτεί αλλεργία σε κάποιο προϊόν που χρησιμοποιείτε π.χ. αφρός ξυρίσματος, αποσμητικό ή σε κάποια φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνετε.
• Ερεθισμός στην περιοχή της μασχάλης – Μια μασχάλη μπορεί να έχει ερεθιστεί εξαιτίας του έρπητα ζωστήρα.
• Μυρμήγκιασμα στην περιοχή της μασχάλης – Το μυρμήγκιασμα ή αλλιώς μούδιασμα φανερώνει μια κατάσταση γνωστή ως παραισθησία. Αυτή μπορεί να σχετίζεται με περιφερειακή αρτηριακή νόσο, νευροπάθεια, διαβήτη κ.ά.
• Εξόγκωμα στην περιοχή της μασχάλης – Η μασχάλες είναι γεμάτο λεμφαδένες, οι οποίοι γίνονται αισθητοί μόνο όταν πρήζονται. Οι πρησμένοι λεμφαδένες μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι είστε έτοιμοι να αρρωστήσετε, ή ότι το σώμα σας καταπολεμά μια ασθένεια.
• Πόνος στη μασχάλη – Ο πόνος ενδέχεται να έχει προκύψει από κάποια δερματική λοίμωξη ή από κάποιον ιό. Επίσης, ο πόνος στη μασχάλη μπορεί να είναι μυϊκός και να οφείλεται σε άσκηση των χεριών (βάρη), ο οποίος αντανακλά στη μασχάλη. Ο πόνος υποχωρεί από μόνος του μετά από λίγες μόνο ημέρες. Βέβαια υπάρχει και ο μετεγχειρητικός πόνος, ο οποίος είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικός για τις γυναίκες, στις οποίες εφαρμόστηκε χειρουργική επέμβαση στο στήθος.

Μία από τις πιο κοινές αιτίες που χρήζουν προσοχή είναι η διόγκωση των λεμφαδένων. Η διόγκωση αυτών μπορεί να είναι ένδειξη καρκίνου. Αν λοιπόν αντιμετωπίζετε παρατεταμένο πόνο στις μασχάλες και οι λεμφαδένες εξακολουθούν να είναι διογκωμένοι, επισκεφτείτε έναν γιατρό.

Προσοχή! Η ύπαρξη διογκωμένων λεμφαδένων δεν αποτελεί πάντοτε ένδειξη καρκίνου και μπορεί να οφείλεται σε κάποια άλλη καλοήθη πάθηση. Σε κάθε περίπτωση ο ασθενής θα πρέπει να αναφέρει άμεσα το εύρημα σε ειδικό ιατρό ώστε να τεθεί υπό κλινική αξιολόγηση.

Πόνος στη μασχάλη – Διάγνωση

Στη διάγνωση περιλαμβάνεται η λήψη ιστορικού με κλινική εξέταση του ασθενή και ψηλάφηση. Στη συνέχεια ο γιατρός θα ζητήσει απεικονιστικές εξετάσεις με υπερηχογράφημα ή ψηφιακή μαστογραφία, καθώς και εξετάσεις αίματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί παρακέντηση δια λεπτής βελόνης για κυτταρολογικό έλεγχο του ευρήματος. Η λήψη αντιβίωσης είναι απαραίτητη, αλλά όχι χωρίς τη διάγνωση από έναν δερματολόγο.