Οι διατροφικές διαταραχές εξακολουθούν να υποτιμώνται, παρά το γεγονός ότι επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους και συνδέονται με αυξημένους κινδύνους για την υγεία ακόμη και πολλά χρόνια μετά τη διάγνωση.

Αυτό προκύπτει από νέα εκτεταμένη μελέτη του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, η οποία καταγράφει τις μακροχρόνιες επιπτώσεις σε χιλιάδες ασθενείς στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ευρήματα που προκαλούν ανησυχία

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι 5 έως 10 χρόνια μετά τη διάγνωση, οι ασθενείς με διατροφικές διαταραχές εξακολουθούν να έχουν:

• αυξημένο κίνδυνο θανάτου

• υψηλότερα ποσοστά νεφρικής ανεπάρκειας

• μεγαλύτερη πιθανότητα ηπατικής νόσου

• αυξημένο κίνδυνο διαβήτη

• σοβαρότερες ψυχιατρικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη και διαταραχές προσωπικότητας

• αυξημένο κίνδυνο οστεοπόρωσης

Όπως επισημαίνουν ειδικοί από το Πανεπιστήμιο McMaster που σχολίασαν τη μελέτη, οι διατροφικές διαταραχές επηρεάζουν πολλά συστήματα του οργανισμού και απαιτούν ολιστική φροντίδα.

Η ανάλυση των δεδομένων

Η μελέτη βασίστηκε σε ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία 24.709 ασθενών με διατροφικές διαταραχές:

• 14,5% νευρική ανορεξία

• 20,6% βουλιμία

• 4,9% διαταραχή υπερφαγίας

• 89% των ασθενών ήταν γυναίκες

• οι 2 στους 3 ήταν ηλικίας 10–24 ετών

Για λόγους σύγκρισης, εξετάστηκαν 493.001 άτομα χωρίς διατροφική διαταραχή.

Η θνησιμότητα αυξάνεται με τα χρόνια

Σύμφωνα με τα ευρήματα:

• Μέσα στον πρώτο χρόνο, ο κίνδυνος θανάτου από κάθε αιτία ήταν 4 φορές μεγαλύτερος στους ασθενείς με διατροφικές διαταραχές.

• Οι «μη φυσικοί» θάνατοι (αυτοκτονία, ατύχημα, υπερδοσολογία, ανθρωποκτονία) ήταν 5 φορές πιο συχνοί.

• Ο κίνδυνος αυτοκτονίας ήταν 14 φορές υψηλότερος τον πρώτο χρόνο από τη διάγνωση.

Ακόμη και μετά από 10 χρόνια, ο κίνδυνος θανάτου παρέμεινε σημαντικά αυξημένος, με:

• +95 θανάτους ανά 10.000 άτομα από κάθε αιτία

• +341 μη φυσικούς θανάτους ανά 100.000 άτομα

Επιπτώσεις σε ζωτικά όργανα

Στο πρώτο έτος μετά τη διάγνωση:

• Η νεφρική ανεπάρκεια ήταν 6 φορές πιο πιθανή

• Η ηπατική νόσος ήταν 7 φορές πιο πιθανή

Οι κίνδυνοι αυτοί παρέμειναν αυξημένοι ακόμη και στη δεκαετία.

Η ανάγκη για μακροχρόνια υποστήριξη

Οι ερευνητές τονίζουν ότι η φροντίδα των ασθενών δεν μπορεί να περιορίζεται στην αρχική φάση αντιμετώπισης.

Όπως καταλήγουν:
«Η μακροχρόνια παρακολούθηση είναι ζωτικής σημασίας. Τα συστήματα υγείας πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι διατροφικές διαταραχές έχουν σοβαρές και παρατεταμένες συνέπειες και απαιτούν συνεχή στήριξη».

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο BMJ Medicine και αναδεικνύει πόσο σημαντικός είναι ο έγκαιρος εντοπισμός, η εξειδικευμένη θεραπεία και η μακρόχρονη παρακολούθηση των ασθενών.