Οι νέοι είναι πιο επιρρεπείς στην μοναξιά από άλλες ηλικιακές ομάδες. Και ενώ μελέτες περιγράφουν μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ της μοναξιάς και της κατάθλιψης, λίγα είναι γνωστά γι’ αυτή την εμπειρία στους νέους. Ειδικά στην εποχή του Covid-19 η μοναξιά είναι μια μάστιγα από μόνη της, που χτυπά ιδιαίτερα σκληρά. Αποτελεί ένα χρόνιο αλλά αγνοημένο κοινωνικό ζήτημα.
Αν και οι άνθρωποι επικοινωνούν περισσότερο από ποτέ μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και τις κινητές συσκευές, οι νέοι στερούνται οικειότητας και αλληλεπίδρασης πρόσωπο με πρόσωπο. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει αυξημένο επίπεδο απομόνωσης και οι νεαροί ενήλικοι αναζητούν τρόπους για να ξεπεράσουν τη μοναξιά και την κατάθλιψη.
Όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό, η τεχνολογία αποτελεί μεγάλο μέρος του προβλήματος. Πράγματι, πολλοί ερευνητές και επαγγελματίες ψυχικής υγείας πιστεύουν ότι η διαρκής διαθεσιμότητα της διαδικτυακής επικοινωνίας αποτελεί ρίζα του ζητήματος, καθώς φαίνεται ότι οι εικονικές συνδέσεις εμποδίζουν τις αυθεντικές. 
Η λύση δεν είναι τόσο απλή
Η μοναξιά είναι βλαβερή για την ψυχική αλλά και τη σωματική μας υγεία. Σε διάστημα έξι μηνών είναι πιθανό τα άτομα που βιώνουν μοναξιά να παρουσιάσουν υψηλά ποσοστά κατάθλιψης και κοινωνικού άγχους. Το κοινωνικό άγχος μπορεί επίσης να διογκώσει ακόμη περισσότερο το αίσθημα μοναξιάς. Ενώ οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν τη διάθεση να συνδεθούν με άλλα άτομα, είναι πιθανό να βιώσουν άγχος στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Μελέτες απεικόνισης του εγκεφάλου παρουσιάζουν ότι τα άτομα που βιώνουν μοναξιά νιώθουν λιγότερη ευχαρίστηση από τις κοινωνικές συναναστροφές σε σχέση με τα λιγότερο μοναχικά. Όταν οι μοναχικοί άνθρωποι κοινωνικοποιούνται, συχνά προχωρούν σε αυτοκαταστροφικές ενέργειες, είναι λιγότερο συνεργάσιμοι και δείχνουν έντονα αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις. Αυτό γίνεται λόγω της ασυνείδητης προσπάθειας απεμπλοκής και προστασίας από την απόρριψη. Είναι επίσης πιθανό να βρίσκουν λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης και δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες και τα πιστεύω τους.
Covid-19: Ο «φίλος» της μοναξιάς
Για τους περισσότερους ανθρώπους που λαχταρούν να συνδεθούν με άλλους η πανδημία παρουσιάζει τεράστια εμπόδια. Σε μια εποχή που οι παραδοσιακοί χώροι συγκέντρωσης, όπως μπαρ και καφετέριες είναι κλειστοί εξαιτίας της γενικής απαγόρευσης, δεν είναι εύκολο οι άνθρωποι να κοινωνικοποιηθούν. Η φυσική συναναστροφή και παρουσία δεν είναι πλέον εφικτές, παρά μόνο στον χώρο εργασίας. Παρόλο που το διαδίκτυο δεν αποτελεί υγιή τρόπο κοινωνικοποίησης, η χρήση του έχει γίνει πλέον επιτακτική λόγω των ημερών. Η επαφή με σημαντικά πρόσωπα, αν και εξ αποστάσεως, είναι τουλάχιστον εφικτή. Κανείς δεν εξαιρείται 
από την αίσθηση μοναξιάς κατά καιρούς. Όλοι μας, κάποια στιγμή μέσα στην πανδημία, θα αισθανθούμε αποκομμένοι από τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι να μην ακολουθήσουμε την τάση να αποσυρθούμε κοινωνικά, καθώς κάτι τέτοιο μπορεί να επιδεινώσει τα συναισθήματα που προκύπτουν από τη μοναξιά.
Παράδοξα και φαύλοι κύκλοι
Κατά τη διάρκεια των καταθλιπτικών εμπειριών τους, πολλοί συχνά επιλέγουν να μη βρίσκονται με τους άλλους, ακόμη και όταν αισθάνονται μοναξιά. Μερικοί νέοι ανέφεραν ότι οι φίλοι τους δείχνουν κατανόηση, χωρίς να θέτουν πολλές ερωτήσεις για την κατάστασή τους. Στη συνέχεια όμως αισθάνονταν αποκομμένοι, καθώς θεωρούσαν ότι οι κοντινοί τους άνθρωποι αδιαφορούσαν. Μια ακόμη παγίδα είναι ο τρόπος επεξεργασίας των συναισθημάτων της μοναξιάς, ο οποίος ενίσχυσε την κατάθλιψή τους. Ο φόβος του στίγματος αποτελεί επίσης λόγο απόσυρσης. Μερικές φορές, παρά τη λαχτάρα για σύνδεση με τους άλλους, συνυπάρχει και αδυναμία. Κάποιοι μπορεί να έχουν το σθένος να αποκαλύψουν την κατάθλιψή τους σε φίλους, άλλοι όμως απομακρύνονται, φοβούμενοι το στίγμα της ψυχικής ασθένειας. 
Η δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουν ορισμένοι νέοι είναι η κοινωνική αποχώρηση, ώστε να κρύψουν την κατάθλιψή τους, και η αίσθηση ότι είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι. Τέλος, οι επιφανειακοί κοινωνικοί δεσμοί τους αλλά και το προσωπείο που συχνά χρησιμοποιούν δυσχεραίνουν το πρόβλημα.