Oι θύτες του bullying είναι πιθανό να διαπράξουν βίαια αδικήματα μέχρι να φτάσουν την ηλικία των 31 ετών, δείχνει μια φιλανδική μελέτη.

Η φιλανδική μελέτη, η οποία διεξήχθη στο Ερευνητικό Κέντρο Παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Τουρκού, διερεύνησε τις συσχετίσεις μεταξύ της διάπραξης εκφοβισμού και της θυματοποίησης στην ηλικία των 8 ετών και των βίαιων παραβάσεων στην ηλικία των 31 ετών.

Η έρευνα βασίστηκε σε εκτενή επιδημιολογικά δεδομένα που συλλέχθηκαν το 1989 στη Φινλανδία. Κατά τη συλλογή των δεδομένων, οι συμμετέχοντες ήταν ηλικίας 8-9 ετών. Όταν οι συμμετέχοντες ήταν 30-31 ετών, οι ερευνητές άντλησαν πληροφορίες σχετικά με τις υποψίες τους για βίαια αδικήματα από το Φινλανδικό Εθνικό Αστυνομικό Μητρώο. Στη μελέτη συμμετείχαν 5.400 άτομα.

Η συμμετοχή ήταν εθελοντική και βασίστηκε σε ενημερωμένη συγκατάθεση των γονέων των παιδιών

Το bullying ανησυχεί την παγκόσμια κοινότητα

Ο εκφοβισμός και τα βίαια αδικήματα έχουν τεράστιο παγκόσμιο αντίκτυπο στην ευημερία των ατόμων και των κοινωνιών και η πρόληψή τους αποτελεί βασική πρόκληση για την κοινωνία.

Τα Αμερικανικά Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων έχουν αναγνωρίσει τον εκφοβισμό ως μορφή βίας και τον έχουν ορίσει ως ανεπιθύμητη επαναλαμβανόμενη επιθετική συμπεριφορά που λαμβάνει χώρα σε μια άνιση σχέση εξουσίας και προκαλεί βλάβη ή αγωνία στο θύμα.

Η μελέτη εξέτασε τους βασικούς παράγοντες της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης των παιδιών και την πιθανή ψυχοπαθολογία της παιδικής ηλικίας. Η συσχέτιση μεταξύ του εκφοβισμού και των βίαιων αδικημάτων παρέμεινε ακόμη και όταν τα δεδομένα ελέγχονταν για το επίπεδο εκπαίδευσης των γονέων, τη δομή της οικογένειας και την πιθανή παιδική ψυχοπαθολογία. Τα αποτελέσματα επίσης δεν επηρεάστηκαν από το ενδεχόμενο το παιδί που ασκούσε εκφοβισμό να ήταν το ίδιο, θύμα εκφοβισμού.

«Η μελέτη μας έδειξε μια συσχέτιση μεταξύ του εκφοβισμού και των βίαιων παραβάσεων τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες. Αυτά τα ευρήματα επιβεβαιώνουν περαιτέρω τις προηγούμενες αντιλήψεις ότι η πρόληψη του εκφοβισμού θα μπορούσε ενδεχομένως να μειώσει τα βίαια αδικήματα», λέει η ερευνήτρια Ελίνα Τίιρι από το Ερευνητικό Κέντρο Παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Τουρκού.

 Τα βίαια αδικήματα κατηγοριοποιήθηκαν με βάση τη σοβαρότητα

Τα αγόρια και τα κορίτσια που έκαναν εκφοβισμό στους συνομηλίκους τους είχαν αυξημένο κίνδυνο να προκαλέσουν βίαια αδικήματα σε αντίθεση με τα παιδιά που δεν εκφόβιζαν ποτέ τους άλλους. Τα αγόρια που προκαλούσαν εκφοβισμό συχνά είχαν επίσης υψηλότερες πιθανότητες για βίαια αδικήματα σε σύγκριση με τα αγόρια που προκαλούσαν εκφοβισμό λιγότερο συχνά. Ο σχετικός κίνδυνος να διαπράξουν ένα σοβαρό βίαιο αδίκημα, ήταν σχεδόν τριπλάσιος για τα αγόρια που συχνά προκαλούσαν εκφοβισμό, σε σύγκριση με τα αγόρια που δεν προκαλούσαν εκφοβισμό ποτέ. Αντίθετα, τα θύματα του bullying, δεν αντιμετώπιζαν αυξημένο κίνδυνο να διαπράξουν βίαια αδικήματα.

Η γνώση προλαβαίνει προβλήματα

Η μελέτη εντάσσεται στο πλαίσιο ενός ευρύτερου ερευνητικού προγράμματος που στοχεύει να ανακαλύψει τις συνδέσεις μεταξύ των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων της παιδικής ηλικίας και των διαταραχών ψυχικής υγείας, των θεμάτων κατάχρησης ουσιών, της θνησιμότητας, του αυτοτραυματισμού, της εγκληματικότητας, της διαχείρισης της ζωής και της περιθωριοποίησης στην ενήλικη ζωή.

«Το ερευνητικό έργο παράγει γνώση που μας βοηθά να αναπτύξουμε υπηρεσίες, έγκαιρες παρεμβάσεις και πρόληψη», σημείωσε ο καθηγητής Παιδοψυχιατρικής Αντρέ Σουραντέρ από το Πανεπιστήμιο του Τουρκού.

ΣΤΟΧΟΙ:

1. Εξέταση συσχετισμού μεταξύ του θύτη bullying στην ηλικία των 8 ετών και των βίαιων παραβάσεων του μέχρι την ηλικία των 31 ετών.
2. Εντοπισμός συσχετίσεων μεταξύ του εκφοβισμού και των σοβαρών βίαιων αδικημάτων, συμπεριλαμβανομένης της ανθρωποκτονίας.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙA:

Στα ερωτηματολόγια συμπεριλήφθηκαν ερωτήσεις σχετικά με τη διάπραξη εκφοβισμού και τη θυματοποίηση.

Ζητήθηκε από τα παιδιά να θυμηθούν τυχόν περιστατικά εκφοβισμού τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Ο εκφοβισμός αξιολογήθηκε δίνοντας στα παιδιά τρεις εναλλακτικές επιλογές για να διαλέξουν: α) «εκφοβίζω άλλα παιδιά σχεδόν κάθε μέρα», β) «εκφοβίζω μερικές φορές» και γ) «συνήθως δεν εκφοβίζω».

Αντίστοιχα, οι εναλλακτικές λύσεις για την αξιολόγηση της θυματοποίησης ήταν: α) «άλλα παιδιά με εκφοβίζουν σχεδόν κάθε μέρα», «άλλα παιδιά με εκφοβίζουν μερικές φορές» και «τα άλλα παιδιά συνήθως δεν με εκφοβίζουν». Οι γονείς και οι δάσκαλοι ρωτήθηκαν εάν το παιδί ήταν νταής ή θύμα τους τελευταίους 12 μήνες και οι απαντήσεις ήταν σίγουρα ισχύουν, ισχύουν κάπως και δεν ισχύουν. Στις στατιστικές αναλύσεις, οι επιλογές έδειχναν συχνή εμπλοκή, κάποια συμμετοχή ή καθόλου εμπλοκή στον εκφοβισμό, αντίστοιχα.

Το ερωτηματολόγιο των γονέων περιελάμβανε πληροφορίες για το φύλο του παιδιού, την εκπαίδευση των γονέων και τη δομή της οικογένειας. Το ερωτηματολόγιο των δασκάλων περιελάμβανε πληροφορίες για την ψυχοπαθολογία του παιδιού. Αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως συμμεταβλητές στις αναλύσεις. Η ψυχοπαθολογία μετρήθηκε με το ερωτηματολόγιο Rutter Teacher.

Συμπερασματικά…

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, το 9% των αγοριών και το 0,9% των κοριτσιών προκαλούσαν εκφοβισμό συχνά και το 9,5% και το 3,8% των αγοριών και κοριτσιών αντίστοιχα, ήταν συχνά θύματα.

Από τους 405 άνδρες που είχαν διαπράξει οποιαδήποτε βίαια αδικήματα, οι 297 (73,3%) είχαν προκαλέσει εκφοβισμό ως παιδιά, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στις γυναίκες ήταν 33 από τις 81 (το 40,7%). Από τους 59 άνδρες που διέπραξαν σοβαρά βίαια αδικήματα, οι 48 (81,4%) είχαν προκαλέσει εκφοβισμό ως παιδιά.

Το 9% των ανδρών που προκαλούσαν συχνά εκφοβισμούς στην παιδική ηλικία, στην ενήλικη ζωή τους είχαν διαπράξει το 25,1% των βίαιων αδικημάτων που καταγράφηκαν στη μελέτη. Αντίστοιχα στις γυναίκες, το 0,9% που προκαλούσαν συχνά εκφοβισμούς στην παιδική ηλικία είχαν διαπράξει το 5,3% όλων των βίαιων αδικημάτων στην ενήλικη ζωή. Συνολικά, το 5% των παιδιών που ήταν συχνοί εκφοβιστές είχαν διαπράξει το 23,1% των βίαιων παραβάσεων.

Ο εκφοβισμός και τα βίαια αδικήματα μπορεί να υποδηλώνουν παρόμοια υποκείμενη τάση για βία, με διάφορες συμπεριφορικές εκδηλώσεις σε διαφορετικές αναπτυξιακές περιόδους. Ωστόσο, είναι σημαντικό να ληφθεί μια ευρύτερη άποψη για την πρόληψη του εκφοβισμού και να θεωρηθεί ένας πιθανός τρόπος πρόληψης της μελλοντικής βίας. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να ενσωματωθεί ενεργά η προαγωγή και η θεραπεία της ψυχικής υγείας με την πρόληψη του εκφοβισμού.

→ Η παρούσα μελέτη βασίστηκε επίσης στη Φινλανδική Πανεθνική Μελέτη Κοόρτης Γέννησης του 1981 και είχε ως στόχο να καλύψει ένα κενό στη βιβλιογραφία αντιμετωπίζοντας ορισμένους από τους περιορισμούς των προηγούμενων μελετών.